Wie zijn Wij

De Westerkerk Bunschoten (NGKW) maakt deel uit van de Nederlandse Gereformeerde Kerk in de Gemeente Bunschoten. Onze gemeente is opgericht in 1969 en bestaat uit ongeveer 1.800 leden. Ds. Jan Winter en Ds. Mark Rietkerk zijn als predikanten aan onze levende gemeente verbonden. Verder is Ds. Frank Bruintjes betrokken als geestelijk werker. In onze gemeente is voor iedereen een plaats aan tafel!

De Nederlandse Gereformeerde Kerken (afgekort NGK) worden gevormd door ongeveer 320 plaatselijke kerken met samen bijna 140.000 leden. Wij geloven in God, die we kennen uit de Bijbel. God heeft de wereld lief. We zien zijn liefde het duidelijkst in zijn Zoon, Jezus Christus, de redder van de wereld.

Historie NGK

Om het kerkelijk leven van de NGK te begrijpen, is het belangrijk om de geschiedenis van het ontstaan van onze kerk te begrijpen. De NGK is niet ontstaan omdat binnen deze kerken het geloof op een bepaalde specifieke manier onder woorden werd gebracht. In ieder geval niet in die zin, dat er een bepaalde visie of theologie is waarvan men kan zeggen; “Dat is nou een specifiek Nederlands Gereformeerde manier van geloven”.

Er zijn tussen de verschillende NGK kerken in Nederland opmerkelijke verschillen, variërend van een traditionele gereformeerde manier van gemeente-zijn, tot een meer vrij georganiseerde gemeentevorm, die ook wel gevonden kan worden in kerken die niet in de gereformeerde traditie staan. Qua vorm beslaat de NGK dus een breed spectrum; enerzijds zijn er verschillende traditionele gemeenten die qua vorm overeenkomen met de GKV en de CGK, anderzijds zijn er ook gemeenten met sterke evangelische invloeden. Meer informatie over de NGK is te vinden op: https://ngk.nl/.

Al sinds het begin van de jaren zestig waren er in de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) in ons land discussies en spanningen over vele zaken:

Over samenspreking met de Gereformeerde Kerken ‘synodaal’ (zoals die kerken genoemd werden). Velen constateerden in die tijd in de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) de drang om als kerkleden in alles hetzelfde te moeten denken en te handelen. Die drang bleek in de praktijk sterker dan het zoeken van de eenheid in Christus. In een Open Brief, gedateerd 31 oktober 1966, gericht aan de Tehuis-gemeente in Groningen en ondertekent door 25 personen (meest predikanten) werd dit alles aan de kaak gesteld. Deze brief deed veel stof opwaaien en leidde in 1967 tot een veroordeling door de generale synode van de inhoud van deze Open Brief. Het leidde tot tuchtmaatregelen, niet alleen tegen predikanten en kerkleden die het met die Open Brief eens waren, maar ook tegen hen die de Open Brief betreurden, maar de ondertekenaars toch als broeders bleven aanvaarden. Dominees werden geschorst en afgezet en vele kerken kwamen buiten het kerkverband te staan. De breuk ging dwars door families en gezinnen heen, met wonden en pijn als gevolg. Iedere kerk, iedere stad of dorp kent zijn eigen verhaal. Landelijk gezien kwam een kwart van de toenmalige vrijgemaakte kerkleden (een kleine 30.000 leden) buiten het verband van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) te staan. Zij hielden elkaar vast, en vormden een nieuw kerkverband, sinds 1979 onder de naam Nederlands Gereformeerde Kerken.

D.V. op 1 mei aanstaande zullen de NGK en de GKv samen de Nederlandse Gereformeerde Kerken gaan vormen. We zijn samen (GKV en NGK) Onderweg naar één Kerk. De eenwording zal op verschillende manieren gemarkeerd worden, onder andere met een landelijke viering op 12 mei a.s. en plaatselijke vieringen. Nu al gaan de predikanten van NGK en GKv in Bunschoten-Spakenburg en Eemdijk voor in elkaars diensten. Daartoe hebben de kerkenraden van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt in Bunschoten-Spakenburg (Noorderkerk, Maranathakerk, Petrakerk, Immanuëlkerk) en Eemdijk en de NGK Westerkerk besloten.

Het ontstaan van de NGK Bunschoten

Zondag 9 maart 1969 kwam onze gemeente voor het eerst bijeen. Voorganger was ds. W. van der Lingen. De dienst werd gehouden in een zaaltje aan de Kuijperstraat. Het gebouwtje – dat in de week gebruikt werd als feestzaal voor bruiloften en partijen – was bij de bevolking bekend onder de naam ’t Haantje. “Ik ben van ’t Haantje” was een bekende uitdrukking in die jaren. Men gaf daarmee aan dat je behoorde bij de Nederlands Gereformeerde kerk (toen nog Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt – buiten verband).

Voortvarend werd de bouw van het kerkgebouw aangepakt. Op 26 december 1970 werd de eerste steen gelegd (zie de foto hiernaast). Dat gebeurde door het oudste gemeentelid Roelof Koelewijn J-zn. Deze broeder was toen 92 jaar. Tevens werd toen door ds. van der Lingen een gekalligrafeerde oorkonde voorgelezen waarin werd uiteengezet waarom de bouw van een eigen kerknoodzakelijk was geworden. Deze oorkonde bevindt zich in een lodenpijp achter de gevelsteen naast de hoofdingang van de kerk.

 

Ons kerkgebouw en de instorting

Op woensdag 1 september 1971 werd het spiksplinternieuwe kerkgebouw in gebruik genomen, waarna op zondag 5 september de eerste officiële kerkdienst plaatsvond. Voor die tijd was het een modern gebouw uitgevoerd in grote witte kalkzandsteenblokken. Vermoedelijk omdat er binnen Bunschoten-Spakenburg al een Noorder- en Zuiderkerk bestonden en omdat het kerkgebouw zich aan de westkant van het dorp bevond, werd de kerk gedoopt als Westerkerk.

Diverse grote verbouwingen vonden in de afgelopen jaren plaats. Zo is bijvoorbeeld in 1981 een nieuwe consistorie bijgebouwd en werd in 1985 de binnenkant van de kerk verfraaid. Bij deze verfraaiing (die zowel letterlijk als figuurlijk heel wat stof deed opwaaien) werden de kalkzandsteen blokken en de glazen blokken wand achter de preekstoel vervangen door schoon metselwerk. Ook zijn toen de oorspronkelijk donkere (zelfs zwarte) kleuren van de spanten overgeschilderd in zacht ‘kerkgroen’. In 1988 kreeg de kerk een nieuw dak en in 1997 werd een Jeugdhonk bijgebouwd.

Groot was de schrik bij de gemeente toen op zaterdagmorgen 12 november 1988 het dak van het middengedeelte van de kerk instortte. De vermoedelijke oorzaak was een overgewicht aan regenwater op het platte dak dat door verstopte regenwater afvoerleidingen niet weg kon. Persoonlijke ongelukken deden zich gelukkig niet voor, maar als het dak een dag later tijdens de kerkdienst was ingestort, waren de gevolgen catastrofaal geweest. We zijn de Here nog steeds dankbaar dat we daarvoor gespaard zijn gebleven.

Met het herstel van de kerk werd al snel een begin gemaakt. Omdat de schrik voor een plat dak er goed in zat, besloten de toenmalige commissie van Beheer en de kerkenraad om de kerk te voorzien van een puntdak. “Platte daken kosten knaken” was inmiddels de les die bouwkundig onderlegde gemeenteleden ons leerden. De gemeente bleek vrij eensgezind om de schouders er onder te zetten en een rondgang te houden voor de financiële injectie van de nieuwbouw. Op zondag 30 april 1989 kwam de gemeente voor het eerst weer bijeen in de gerenoveerde Westerkerk met puntdak.